|
|
شنبه 12 آبان 1403
برنامه جهانی مبارزه با پولشویی GPML
برنامه جهانی علیه پولشویی (GPML) در سال ۱۹۹۷ در پاسخ به دستور کنوانسیون ۱۹۸۸ توسط اداره پیشگیری از جرم و کنترل مواد مخدر سازمان ملل متحد تأسیس شد که بر اساس آن کشورهای عضو موظف شدند پولشویی مربوط به عواید حاصل از قاچاق غیرقانونی مواد مخدر را جرم‌انگاری کرده و چهارچوب‌های قانونی را برای تسهیل در شناسایی، توقیف، ضبط و مصادره عواید حاصل از جرم وضع کنند. 
با بیانیه سیاسی و اقدامات مقابله با پولشویی (قطعنامه ژوئن ۱۹۹۸) که توسط مجمع‌عمومی در بیستمین جلسه ویژه آن به تصویب رسید، برنامه جهانی علیه پولشویی تقویت شد و بر اساس آن از کشورهای عضو خواسته شد تا اقدامات خاصی را به‌ویژه درباره فعالیت‌های مؤسسات مالی به اجرا بگذارند.
به‌طور خاص از دفتر مبارزه با مواد مخدر و جرم سازمان ملل متحد (UNODC) خواسته شد که به کار خود در چهارچوب برنامه جهانی علیه پولشویی ادامه دهد.
بر اساس کنوانسیون سازمان ملل متحد علیه جرایم سازمان‌یافته فراملی (قطعنامه نوامبر ۲۰۰۰)، تعریف پولشویی به‌گونه‌ای گسترش یافت که عواید حاصل از جرایم مهم را در بر گیرد و به تعدادی از موضوعات اعلامیه سیاسی، ضمانت اجرایی داده شد.
این موضوعات شامل الزام اتخاذ تدابیر قانونی و اداری برای تنظیم فعالیت‌های مالی و تسهیل در کشف، تحقیق و تعقیب پولشویی است.
در همین راستا، کشورهای عضو باید چهارچوب‌های قانونی را برای جرم‌انگاری پولشویی ناشی از جرایم مهم و پیشگیری، کشف، تحقیق و پیگرد پولشویی ایجاد کنند.
آنها همچنین باید رژیم‌های مالی و نظارتی مؤثر برای جلوگیری از دسترسی مجرمان و وجوه غیرقانونی آنها به سیستم‌های مالی ملی و بین‌المللی ایجاد کنند.
از سوی دیگر باید اقدامات قانونی را برای ارائه ابزارهایی علیه مجرمان پولشویی، از جمله استرداد آنها و مکانیسم‌های مؤثر اشتراک‌گذاری اطلاعات، اجرا کنند.
در اکتبر 2002 با تغییر نام «اداره پیشگیری از جرم و کنترل موادمخدر» به «اداره جرم و موادمخدر سازمان ملل متحد» برنامه جهانی مبارزه با پولشویی هم به این اداره منتقل شد.
مهمترین اقدامات برنامه جهانی مبارزه با پولشویی، تصویب و پیشنهاد «اصول و قواعد حداقلی» به دول عضو سازمان ملل در گردهمایی مارس سال 2000 بود و دیگری تدوین کدتیپ (قانون نمونه) جامع در مورد مبارزه با پولشویی به‌منظور الگوبرداری دول عضو سازمان ملل است.
هدف
هدف تقویت توانایی کشورهای عضو برای مبارزه با پولشویی و کمک به آنها در محروم‌کردن افراد از درآمد حاصل از فعالیت مجرمانه است.
راهبرد
برنامه جهانی علیه پولشویی اصولاً از طریق همکاری فنی و تحقیقات به انجام وظایف خود ادامه می‌دهد.
همکاری‌های فنی بر کمک به مقامات قانونی، مالی و ضابطان قضایی در توسعه زیرساخت‌های لازم برای مبارزه با پولشویی متمرکز است.
ابتکارات خاص، حول محور افزایش آگاهی، نهادسازی و آموزش شکل گرفته است.
فعالیت‌های تحقیقاتی برنامه جهانی علیه پولشویی بر روی اقداماتی که به جمع‌بندی اطلاعات مربوط به مسائل روز مرتبط با پولشویی، نگهداری و بهبود پایگاه‌های داده مربوطه، تجزیه‌وتحلیل داده‌ها در مورد جنبه‌های خاص پولشویی و ارائه اطلاعات می‌افزایند، متمرکز است.
برنامه جهانی علیه پولشویی تلاش خواهد کرد تا اطمینان حاصل کند که کشورهای عضو، چهارچوب‌های قانونی مورد نیاز برای اعمال مقررات مربوط به پولشویی مندرج در کنوانسیون ۱۹۸۸ و به‌طورکلی برای رعایت استانداردهای پذیرفته شده بین‌المللی مبارزه با پولشویی ایجاد می‌کنند.
کمک‌های اصلی
برنامه جهانی علیه پولشویی به ارائه انواع کمک‌های اصلی زیر به کشورهای عضو می‌پردازد:
- ابتکاراتی برای افزایش سطح آگاهی افراد کلیدی در کشورهای عضو، هم در بخش دولتی و هم در بخش مالی در مورد پولشویی، تأثیر منفی بالقوه آن بر اقتصاد و اقدامات لازم برای مبارزه با آن؛
- کمک در تهیه و بررسی قوانین پولشویی و اصلاحات قانونی؛
- توسعه و به‌روزرسانی قانون نمونه در مورد پولشویی و عواید ناشی از جرم با هماهنگی برنامه کمک حقوقی UNODC؛
- کمک در ایجاد نهاد، تشکیلات و سازمان مورد نیاز برای اعمال قانون، به‌ویژه توسعه واحدهای اطلاعات مالی در چهارچوب روابط کاری برنامه جهانی علیه پولشویی با گروه Egmont ؛
- آموزش مقامات قضایی، ضابطان و ناظران مالی همچنین مدیران بخش خصوصی، به‌منظور افزایش ظرفیت آنها برای ایفای نقش‌های مربوطه در زیرساخت مبارزه با پولشویی؛
- طراحی پایگاه‌های داده و تجزیه‌وتحلیل اطلاعاتی که می‌تواند توسط کشورهای عضو و سازمان‌های درگیر در مبارزه با پولشویی استفاده شود؛
- توسعه و حفظ روابط راهبردی با دبیرخانه اتحادیه کشورهای مشترک‌المنافع، گروه اگمونت، گروه ویژه اقدام مالی(FATF)، صندوق بین‌المللی پول، اینترپل، بانک جهانی، سازمان جهانی گمرک و نهادهای منطقه‌ای به سبک FATF شامل (گروه آسیا/اقیانوسیه) در مورد پولشویی(APG)، گروه ویژه اقدام مالی کارائیب(C-FATF)، کمیسیون کنترل سوءمصرف مواد مخدر بین آمریکایی(CICAD)، سازمان کشورهای آمریکایی(OAS)، گروه مبارزه با پولشویی آفریقای شرقی و جنوبی (ESAAMLG) و کمیته منتخب کارشناسان شورای اروپا در مورد ارزیابی اقدامات ضد پولشویی(PC-E-RV).
برنامه جهانی علیه پولشویی با انجام این اقدامات، دامنه و تنوع منابعی را که می‌تواند برای کمک به انجام کار خود و جلوگیری از تکرار در ارائه کمک‌های فنی از آنها استفاده کند، گسترش می دهد.
همچنین برنامه جهانی علیه پولشویی مطالعاتی را در مورد جنبه‌های مختلف پولشویی انجام می دهد و یک وبگاه، شبکه بین‌المللی اطلاعات پولشویی (IMoLIN) و پایگاه بین‌المللی مبارزه با پولشویی (AMLID) مرتبط را به نمایندگی از تعدادی از سازمان‌های بین‌المللی درگیر در مبارزه با پولشویی، مدیریت می‌کند.
فعالیت‌های برنامه جهانی علیه پولشویی طبیعتاً در صورت لزوم تغییر خواهند کرد تا شرایط فعلی را در نظر بگیرند و بنابراین پاسخ‌گوی نیازهای در حال تغییر کشورهای عضو و جامعه بین‌المللی باشند. چون پولشویی حوزه‌ای پویا است که اغلب در معرض تغییرات در تکنیک‌ها، فناوری، فقه و رویکردهای سیاسی (چه در سطح ملی و چه در سطح بین‌المللی) است.
برنامه جهانی علیه پولشویی دوسالانه مورد ارزیابی خارجی قرار می‌گیرد تا نتایج و تأثیرات آن ارزیابی شود.
نتایج
نتیجه: افزایش سطح آگاهی مقامات بخش دولتی و خصوصی در مورد مسائل کلیدی و تحولات مرتبط با پولشویی.
شاخص‌های قابل‌تأیید عینی: ارجاعات ارائه شده در بیانیه‌های عمومی و مقالات روزنامه‌ها، نظرات خوانندگان (داخلی و خارجی)، گزارش‌ها، مطالعات و سایر مطالب اطلاعاتی تهیه شده توسط برنامه جهانی علیه پولشویی.
نتیجه: افزایش تعداد کشورها با زیرساخت قانونی و نهادی مبارزه با پولشویی مطابق با استانداردهای بین‌المللی.
شاخص‌های قابل‌تأیید عینی: تکمیل قوانین جدید یا اصلاح‌شده مرتبط با پولشویی، ایجاد واحدهای اطلاعات مالی مطابق با الزامات عملکردی تعیین شده توسط گروه اگمونت و بهبود در سایر ساختارهای سازمانی مبارزه با پولشویی.
نتیجه: ارتقای مهارت‌های فنی افراد در بخش‌های قضایی، انتظامی، مالی و نظارتی.
شاخص‌های قابل‌تأیید عینی: پاسخ به پرسش‌نامه‌های ارزیابی و سایر نظرات شرکت‌کنندگان در کارگاه‌های آموزشی و کنفرانس‌ها همچنین بازخورد دریافت‌کنندگان مشاوره.
نتیجه: ارتقای مهارت‌های فنی افراد در بخش‌های قضایی، اجرای قانون، مالی و نظارتی.
شاخص‌های قابل‌تأیید عینی: پاسخ به پرسش‌نامه‌های ارزیابی و سایر نظرات شرکت‌کنندگان در کارگاه‌های آموزشی و کنفرانس‌ها همچنین بازخورد دریافت‌کنندگان خدمات مشاوره.
نتیجه: افزایش هماهنگی منطقه‌ای فعالیت‌های مبارزه با پولشویی.
شاخص عینی قابل‌تأیید: توسعه ابتکارات ضد پولشویی در میان گروه‌های منطقه‌ای که برنامه جهانی علیه پولشویی به آنها کمک کرده است.
نتیجه: افزایش کمیت و کیفیت اطلاعات و تحلیل‌های مرتبط با پولشویی.
شاخص‌های عینی قابل‌تأیید: افزایش استفاده از وب‌سایت IMoLIN ، افزایش بازخورد از کاربران مقالات تحقیقاتی و سایر خروجی‌های تحقیقاتی.
مبارزه با پولشویی, برنامه جهانی, سازمان ملل پولشویی
|